Auteur: Rosa van Toledo

De kaasboer kreeg een nieuw leven bezorgd. Nog voordat de eerste stralen van de zon de daken van de stad hadden bereikt, leverde een postbestelbus het af in een...

Alles is er opgericht dat ik ga slapen. Ik lig om half 11 in bed. Ik heb gedouched, ik heb mijn dekbed opgeklopt. Het is koel en donker in de slaapkamer. Maar d...

Op mijn vijftiende gaf ik voor de klas een spreekbeurt over het vegetarisme. Ik deelde plaatjes uit van afgeknipte varkensstaartjes en ontstoken kippenogen, tek...

Toen onze tante Co overleed, mochten wij – haar achterneven en achternicht – wat spulletjes van haar uitkiezen. Mijn vader reed ons de dag na de begrafenis naar...

Laatst voerde ik een gesprek met een vriend in een café. We dronken Merlot uit glazen op steeltjes. We hadden het eerst over het nieuwe huis van de vriend, hoe ...

Op de buffetkast van mijn oma woonden een aantal Canadese veteranen. Ze waren ingekwartierd in een schaal met wulken, kokkels, zee-egels en Noorse zeeschelpen. ...

Wanneer ze mij een hand schudt, weet ik al hoe laat het is. Koude vingers, natte palm. Ze zegt ‘Kom binnen’, begint dan over de tandarts, die ze moet bellen, ma...

Ik kan de woorden niet vinden vandaag, het lukt mij net de namen van de voorwerpen om mij heen bijeen te rapen, stoel, tafel, computer, raam, maar dat is het we...

‘Ik heb weer zin om te leven,’ zegt de vrouw. Ze houdt haar armen gekruist over haar buik. Ze draagt een lichtblauwe trui en een donkerblauwe broek. Op de hoogt...

Een vrouw die geen kind wilde, baarde toch een baby. Na wat geworstel en getrek krijste het jong zijn longen open waarop de verloskundige direct de navelstreng ...