Auteur: Rosa van Toledo

De vrouw verkocht haar hond, omdat ze ook eens op vakantie wilde. De man die de hond kwam ophalen, bracht een bos rode dahlia’s mee, maar de vrouw duwde ze teru...

‘Zei ik echt ‘kankermoe’? En, David???’ David heeft het stukje gelezen, hij smst zijn reactie. ‘Neeeeheee,’ schrijf ik terug, ‘ik dramatiseer het, dat heb je ik...

Hij zegt dat hij te kankermoe is om naar mij te komen en dus neemt hij me maar uit eten. Studievriend David, psychiater in opleiding, we hebben ooit weleens wat...

‘Het is alsof er as in m’n bloed zit, begrijp je?‘ zei de vrouw tegen de andere vrouw die haar vriendin was en naar haar toe was gekomen om naar haar verhaal te...

Op dit soort dagen, wanneer alles maar dan ook alles me aan je doet denken – het geluid van een motor die voorbij komt, de trui die ik draag, de cruesli in de k...

Een andere hand is al wakker. Ze woelt door de lakens, strijkt met haar palm over het matras, vindt met haar vingers een nek, een kin, een neus, een paar ogen. ...

Terwijl ik bij mijn huisgenoten aanschoof om te gaan eten, belde Helena op of ik over een uur meewilde naar een toneelstuk, Nobody Home, over een Iraanse, Bosni...

We zitten aan de wortelsoep wanneer mijn broertje de discussie opent: grenzen dicht of grenzen open voor migranten. Zijn standpunt is helder, dicht. Mijn moeder...

Hij ziet mij pas wanneer zij haar stem verheft. Een jongen en een meisje, vlak voor het raam van mijn kantoor. Al die tijd staarde hij naar de straat, de lucht ...

Willy Stähle is op 61 jarige leeftijd overleden, lees ik in de krant. ’s Avonds in bed google ik haar naam. Ze blijkt een Nederlandse waterski kampioene uit de ...