Ik kan de woorden niet vinden vandaag, het lukt mij net de namen van de voorwerpen om mij heen bijeen te rapen, stoel, tafel, computer, raam, maar dat is het wel zo’n beetje.
Wanneer ik voor de tweede keer koffie zet, ga ik alle mogelijke oorzaken na die het verzuim van de woorden veroorzaakt kunnen hebben: te lang niet geschreven of juist te kort geleden, te weinig gelezen of te veel, te druk in mijn hoofd, of te weinig meegemaakt. Maar op alle oorzaken kan ik ja en nee antwoorden, het scherm blijft leeg.
Wanneer het tijd is voor andere verplichtingen, sluit ik mijn computer. Ik doe mijn jas aan, sla een sjaal om mijn nek, ga de deur uit. Wanneer ik op de fiets stap, zie ik de buurman voor het raam staan, hij steekt zijn hand op, ik herken ook de mijne.
