Auteur: Rosa van Toledo

Ik ga eindelijk iets doen. Maanden geleden gaf ik mij op als taalcoach bij Vluchtelingenwerk, nadat ik tijdens het ontbijt een foto van een verdronken jongetje ...

Ik wil een verhaal schrijven over een vrouw die constant gerustgesteld moet worden. Bij iedere handeling die zij verricht, bij iedere gedachte die zij vormt, mo...

Ik ben op bezoek bij mijn nicht in Haps. Haps, bij Nijmegen, je rijdt er via de A2 en A73 naar toe, over Barneveld en Ede, de Waal over, daarna een scherpe boch...

Tijdens de busreis van Santa Fé naar Valle de las Minas stapt een man binnen in een strak gesteven zwart overhemd. Hij neemt plaats op de bank naast mij, taxeer...

In Santa Fe, een bergdorp in het midden van Panama, slaapt iedereen nog. De maan schijnt, er glijdt af en toe een kleine wolk voorbij en het is er vijfentwintig...

‘Deze kerst pakken we het wel goed aan.’ zegt mijn huisgenoot Roelof. We hebben een boom met kluit gekocht, net als vorig jaar. We tillen de boom de keuken in, ...

Ik moet wakker worden, al is het al over tienen en heb ik mijn ontbijt al achter de kiezen, mijn jas aangetrokken, veters gestrikt, op de fiets gesprongen, een ...

Vandaag ga ik naar de bakker. De huizen zijn grauw, de lucht ruikt naar graf. De mensen kijken bedrukt of anderszins terneergeslagen. Zelfs de hond op de stoep ...

Ik heb een nieuw matras. Het oude had een kuil en uit de zijkant puilde voering. Tien jaar geleden kreeg ik ‘m van de ex-vriendin van de vriend van een vriendin...

De kaasboer kreeg een nieuw leven bezorgd. Nog voordat de eerste stralen van de zon de daken van de stad hadden bereikt, leverde een postbestelbus het af in een...